Saturday, December 31, 2011

2011 on 12 sar 31 eder zorij bsan uulandaa tahilga hiiv

Хаан маань миний энэ хэнгэрэгийг Аянгын Аймшиг гэж шоолдог. Би өөрөө хүний нутагт явах авсаархан жижиг хэнгэрэг хийлгэхдээ Монгол гэр хэлбэрээрээ хийлгэсэн бөгөөд Монголд барьж байсан гурван хэнгэрэгнийхээ Онцлогуудыг бүгдийг нь багтаасан билээ. Хэнгэрэгний нүүр дээр миний дээд аав ээжүүдийн симболууд  бий. Мөн 99 Тэнгэрээ даавуу торгонд оршоон авчирсан. ар, өвөргүй дотор гадаргүй бөөн утга бэлэгдлүүд маань амиласан. Миний өөрийн харын цэргүүд хар, цагаан араг яснуудад оршдог. Тэд хэдэн түм бум болоод л үржээд гарах чадвартай. Иймээс манайхан Аянгын Аймшиг гэдэг байлгүй дээ. Хаан маань намайг энэ хэнгэрэгээ амилуулахад толгой сэгсрэн инээж байж Миний гурвалжин хэнгэрэг ч хажууд нь жулдах юм байна даа Хахаха гээд л шоолж байсан юм даг.
Энэ ууланд ёроолоор нутгийн оршуулга байв.

Энэ уул маш сонин уул бөгөөд маш олон хүний толгой дүрстэй уул юм. Анх 12 сарын 24 нд ирээд хаагуур явахаа ч мэдэхгүй холоос хараад буцаж байв. Халуун орны өвс ногоо гэж арай дэндүү өтгөн шигүү, явах аргагүй юм байна лээ.

Голд хоёр том толгой нүүрний  хэлбэртэй

Энэ өдөр дээрх уулнуудад гарч тахилга хийж чадлаа. 4 уулын орой харагдах бөгөөд голын толгой дээр нь гарч 4 зүг рүүгээ бөөлөн ёслол үйлдэв.

 дээд талын нэг орой нь цаад талаасаа эрэгтэй хүний толгойн дүрстэй.

энэ оронд би зүгээ мэдэхгүй хэвээр л тул бас нэг уулын толгой нь. Үзүүр наад  хэсэгтээ маш олон хүний нүүрний дүрс хэлбэртэй их гоё уул. Миний бодлоор хойд тал нь мэт боловч нөхөр бас өөр зүг хэлэв. Үзэсгэлэнтэй сайхан уулнуудын орой байв. Даанч шумуул хариугүй барьж идэх дөхөв. Шумуулын тос түрхсэн ч турж үхэх мэт л дайрч баахан идсэн байлаа.

голын уулын орой дээр бөөлөв

Энэ бас нэг орой нь би цаашаа харж буй тул бас л цаад уулын орой байхдаа бодвол.

Энэ өдөр далайд дахин хуурдаж, эх дэлхийд амар амгалан авчирахад их хүч өгөөрэй хэмээн гуйлаа

Эх дэлхийгээ аварахаар буусан өвөг дээдсүүд, Лус аав ээждэээ хандан нэгэн жилийн хугацаанд ихийг ухааруулан сургасанд талархал илэрхийлэн залбирав.

Авирах уулныхаа ёроолд очин жунгл гээч ногоон дунд нь төөрч нутгийн хүнээс хэрхэн хаагуур энэ ууланд авирах замыг заалгав. Ойрын тосгоны хүмүүс мэл гайхав биднийг. Үзмэр үзэх мэт л харж өмнө нь манай энэ рүү гадаадын хүн авирдаггүй байсан гэв. Тэгээд яачаав, одоо авирах гэжийна гээд л би дотроо хэрүүл хийчээд дээш авирав.

Явах аргагүй өтгөн шигүү моднууд байдаг юм байна.

No comments:

Post a Comment

Note: Only a member of this blog may post a comment.