Амар байна уу? Дахиад л жуух бичиг үйлдэж шидлэхээс өөргүй шалтгаан гарав. Амаа татаад, ажлаа хиймээр байдаг. Гэтэл болохгүй юмаа.
Усны зангилаан эзэн Ноён уулын төлөө өлсөж тэмцэх Монгол
ИрГүн-үүдээ хог руу чулуудаж хаяад буузанд яарсан, хууль биш гууль үйлдвэрлэгчдийн
хандыг хага дарж өгөх байх гээд эцсийн найдвараа эцэг Элбэгдоржид бичиж
илгээтэл хариу алга. Монгол түмний төлөөх үйлээр нь хариугаа харсу гэж өөрийгөө
хуурч байтал ган хийж ганц боловч хошгируулсангүй шив. Хошгирч суувал ядахдаа
сэтгэлд тавтайсан. Ёстой дугааргүй
тэнэгт захиа бичиж горьдлого тасарсан ч арга үгүй дээ айлын авгайтай хэрэлдэж
доошоо орохгүй гээд гүрийгээ биз, бууз ууцны цаг дуусч ажлын цаг эхлэхээр арга
хэмжээгээ авах байх гээд харж суутал
Монгол Улсын ерөнхийлөгч иргэн Элбэгдорж:
“Их хүнд шийдвэр байлаа. Монголоо хараалгах уу, өөрийгөө хараалгах уу. Монголоо
бодох уу, өөрийгөө би бодох уу. Монголдоо би хайртай” гэсэн үгс нь фэйсээр
тэнэж тэртээ холын харийн нөхөрт өврөө нээгээд өршөөн соёрхож, Монголчууддаа
бол нуруугаа харуулж өлсөж үхвэл үх, шоронд хатвал хат гэж алаг дэлхийн үрсийг
арьсны өнгөөр, авдаг өгдөгөөр нь алагчилсан байхын. Тэгтэл зовоод
шийдээд байх асуудал биш байлтай.